Delta Integrale EVOLUZIONE (Evo) I
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Τα πρώτα αυτοκίνητα HF Integrale Evoluzione βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής στο τέλος του 1991 και μέσα του 1992. Αυτά επρόκειτο για τα τελικά αυτοκίνητα homologation για την ομάδα του ΠΠΡ. Η καταλυτική έκδοση EVOΙΙ δεν επρόκειτο ποτέ να τρέξει σαν εργοστασιακή συμμετοχή.
Η διαδικασία παραγωγής τους άλλαξε, καθώς τα φτερά έγιναν πιο στρογγυλεμένα και προέρχονταν από μια ενιαία συμπίεση του αλουμινίου, ενώ προηγουμένως ήταν κατασκευασμένα απο δύο κομμάτια.
Στις εξωτερικές αλλαγές περιλαμβάνεται ο νέας σχεδίασης εμπρός προφυλακτήρας ώστε να βελτιωθεί η εισαγωγή αέρα για την ψύξη του χώρου κινητήρα. Το εμπρός καπό επανασχεδιάστηκε επίσης και νέοι πλευρικοί αεραγωγοί επί αυτού, συνέβαλαν επίσης στον καλύτερο εξαερισμό και ψύξη του .
Μια ρυθμιζόμενη αεροτομή τριών θέσεων τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος της οροφής ώστε να βελτιώσει την αρνητική άντωση και να βοηθήσει στον ανταγωνισμό υπογραμμίζοντας τις αγωνιστικές γραμμές του αυτοκινήτου. Νέοι τροχοί με πέντε μπουλόνια προστέθηκαν, καθώς ήταν ανθεκτικότεροι και από τις προηγούμενες επιλογές, όπως επίσης και φαρδύτεροι, όπως θα δούμε παρακάτω.
Τέλος η οπίσθια όψη του αυτοκινήτου άλλαξε με μία μονή απόληξη εξάτμισης, που κατέληγε στο αριστερό άκρο του νέου προφυλακτήρα, αντίθετα με τη διπλή απόληξη της HF integrale 16V.
ΠΛΑΙΣΙΟ
Το πλαίσιο, σε γενικές γραμμές, δεν υπέστη καμία αλλαγή καθώς θεωρήθηκε μια δοκιμασμένη και έμπιστη διαμόρφωση.
Οι διαστάσεις όμως της γεωμετρίας πλέον άλλαξαν, και προκειμένου να βελτιωθεί ο χειρισμός του, το αυτοκίνητο εξοπλίστηκε με νέους κατά 3,5cm ψηλότερους εμπρόσθιους θόλους, με αποτέλεσμα να επιτευχθεί η αύξηση της διαδρομής της ανάρτησης, πράγμα το οποίο και έδειξε την αποτελεσματικότητά του έναντι στην ανάρτηση της προγενέστερης Integrale, κυρίως στο χώμα, και επίσης νέα φαρδύτερης διατομής έμβολα στα φυσίγγια της αναρτήσεως, τόσο εμπρός, όσο και πίσω, ενώ η διαδρομή της πίσω ανάρτησης παρέμεινε η ίδια.
Λόγω του νέου ύψους των εμπρόσθιων θόλων, απαιτήθηκε μια μπροστινή μπάρα θόλων για να ελέγξει τις νέες δυνάμεις στρέψεως που παρήχθησαν και τοποθετήθηκε μία ρυθμιζόμενης απόσβεσης κατασκευασμένη απο ergal αλουμίνιο ειδικού τύπου.
Εκτός του ύψους όμως αυξήθηκε και το φάρδος των θόλων κατά 70mm συνολικά εμπρός και πίσω, δηλαδή 35mm φαρδύτερος ο κάθε θόλος, πράγμα το οποίο επέτρεψε στους μηχανικούς της Lancia – Abarth, να αυξήσουν το μετατρόχιο κατά 76mm συνολικά (1502mm), δηλαδή 38mm φαρδύτερο ανά τροχό εμπρός, και κατά 98mm συνολικά πίσω (1500mm), σε άδειο αυτοκίνητο, χρησιμοποιόντας μακρύτερα ψαλίδια, ημιαξόνια, αντιστρεπτικές δοκούς και τους νέους φαρδύτερους πενταμπούλονους τροχούς (7,5”Jχ15”).
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Η ανάρτηση παρέμεινε σχεδιαστικά σχεδόν ίδια, ανεξάρτητη, με γόνατα Mac-Pherson αερίου – λαδιού εμπρός, με χαμηλότερα ψαλίδια και αντιστρεπτική ράβδο και επίσης ανεξάρτητη ανάρτηση πίσω με γόνατα Mac Pherson αερίου λαδιού, με διαμήκεις και εγκάρσιες αντιστρεπτικές δοκούς, και χρήση αποσβεστήρων κραδασμών της αναρτήσεως (bump stops).