LANCIA DELTA HF 4WD Gr A (ABARTH SE043)

Η ιστορία των αγωνιστικών Lancia για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally (WRC) της περιόδου1982-1987 σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει την ιστορία των τεχνολογικών επιτευγμάτων του μηχανοκίνητου αθλητισμού την ίδια περίοδο. Μην ξεχνάμε ότι την πενταετία εκείνη, για διάφορους λόγους, οι κανονισμοί του WRC άλλαζαν με ραγδαίους ρυθμούς σε σχέση με παλαιότερες εποχές. Έτσι, η Lancia 037 - ή Rally όπως ήταν γνωστότερη - που πήρε τη σκυτάλη από το Fiat 131 Abarth, είχε πίσω κίνηση και κινητήρα με μηχανικό υπερσυμπιεστή τοποθετημένο στο κέντρο κατά το διαμήκη άξονα, Στη συνέχεια, η Delta S4 ακολούθησε τα δεδομένα της εποχής “Audi Quattro” και πήγε τον πήχη ψηλότερα όντας τετρακίνητη με επίσης κεντρική / διαμήκη τοποθέτηση του κινητήρα και με διπλό υπερσυμπιεστή (μηχανικό και turbo). Τέλος, η Delta HF 4WD που τη διαδέχτηκε, ήταν επίσης τετρακίνητη αλλά με κινητήρα τοποθετημένο εγκάρσια εμπρός και απλό turbo. Η Lancia δικαιώθηκε για όλες αυτές τις καινοτόμες επιλογές αφού ανταμείφθηκε τη ίδια περίοδο με δύο πρωταθλήματα κατασκευαστών (1983 με την 037 και 1987 με την HF 4WD) και με ένα πρωτάθλημα οδηγών (Juha Kankkunen με HF 4WD το 1987). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μέχρι σήμερα της χρεώνονται οι απαρχές και η γέννηση της νεώτερης εποχής (όχι μόνο τεχνολογικά όσο κυρίως οργανωτικά) του WRC.

Delta HF 4WD Martini

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Η δουλειά πάνω στην Delta HF 4WD άρχισε αμέσως μετά τον τραγικό απολογισμό της 2ας Μαΐου του 1986, όταν οι Toivonen / Cresto πήγαν να συναντήσουν τον Bettega στον ουρανό κατά τη διάρκεια του Tour de Corse εκείνης της χρονιάς. Η FISA (μετέπειτα FIA) κατάργησε το GrB (άρα και το σχεδιαζόμενο GrS), αρχής γενομένης από τον πρώτο αγώνα της επόμενης σαιζόν, δηλαδή το Monte Carlo του 1987. Ο χρόνος που επέμενε για να βρει η Lancia λύση αν ήθελε να παραμείνει στους αγώνες ήταν ελάχιστος δεδομένου ότι, αντίθετα με άλλους κατασκευαστές που δεν είχαν παρασυρθεί στο χορό του GrB αλλά είχαν παραμείνει πιστοί στο GrA τις προηγούμενες χρονιές, δεν είχε αυτοκίνητο φτιαγμένο με βάση τους κανονισμούς του GrA. Είναι, λοιπόν, χαρακτηριστικό της μεθοδικότητας με την οποία δούλεψαν οι τεχνικοί της το γεγονός ότι ακριβώς ένα χρόνο μετά το ατύχημα των Toivonen / Cresto, δηλαδή στο Tour de Corse του 1987, η HF 4WD είχε εξελιχθεί σε ένα αυτοκίνητο full GrA με ιπποδύναμη περίπου 260 άλογα / 6250 σ.α.λ. σε σχέση με τα αρχικά 165, και - το σημαντικότερο - με 39 Nm ροπής / 3000 σ.α.λ. σε σχέση με τα 29 Nm της νορμάλ έκδοσης παραγωγής. Και όλα αυτά με βάση ένα αυτοκίνητο που είχε σχεδιαστεί το 1979 για να μεταφέρει 4 ή 5 άτομα με λιγοστές αποσκευές, δίχως βλέψεις για οτιδήποτε άλλο.

4WD Gr Α

Οι κανονισμοί του GrA επέβαλλαν τη διατήρηση της βασικής αρχιτεκτονικής και του αμαξώματος, αλλά ταυτόχρονα επέτρεπαν την εισαγωγή αρκετών τεχνολογικών καινοτομιών στη μετάδοση στο βαθμό που δεν επηρεαζόταν η βασική σχεδίαση. Έτσι, έχοντας εξ ορισμού να παλέψουν με τις δυσκολίες που έθετε η παρωχημένη σχεδίαση της νορμάλ Δέλτα, οι τεχνικοί της Lancia έδωσαν έμφαση στο μόνο τομέα που μπορούσαν να κάνουν κάτι: στη δυνατότητα του αυτοκινήτου να βάζει την όποια δύναμη (αυξημένη πάντως σε σχέση με το μοντέλο παραγωγής) αποτελεσματικά στο δρόμο. Έτσι, το πρώτο πράγμα που εξέλιξαν ήταν ένα αγωνιστικό κιβώτιο με ταχύτερο επιλογέα και ένα μπλοκέ μπροστινό διαφορικό. Άλλαξαν επίσης το κεντρικό (μεσαίο) διαφορικό τύπου Ferguson με ένα άλλο που επέτρεπε μεταβολή της κατανομής ροπής εμπρός – πίσω ανάλογα με τον αγώνα. Στην πορεία βέβαια, το Ferguson διατηρήθηκε μόνο στους ασφάλτινους αγώνες αφού στους χωμάτινους φορούσαν ένα μπλοκέ χωρίς συνεκτικό συμπλέκτη.